یافته‌های علمی سال 2023 چه بود؟
تاریخ انتشار: ۲ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۵۱۵۰۹
به گزارش خبرنگار علم و فناوری آنا، علم در سال ۲۰۲۳، به چندین موفقیت پیشگامانه دست یافت که بنا داریم به برخی آنها اشاره کنیم.امواج ضربه‌ای در شبکۀ کیهانی،کاشی اینیشتین به نام «کلاه»، ساخت ذرات اکسیژن ۲۸، جداسازی و رمزگشایی آر‌ان‌اِی، نجات از انجماد، نقشۀ جدیدی از کهکشان راه شیری، تکمیل پروژۀ پانژنوم، ستارۀ سیاره‌خوار از جمله این علوم هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
امواج ضربه‌ای در شبکۀ کیهانی
رشته‌های درخشان گاز، کهکشان‌ها و مادۀ تاریک، شواهد ملموسی از امواج ضربه‌ای در شبکه کیهانی ارائه می‌کنند. داده‌های تلسکوپ‌های رادیویی پیش‌بینی‌های شبیه‌سازی‌ها را برای وجود امواج ضربه‌ای در شبکۀ کیهانی تایید می‌کند. این داده‌ها اجازه می‌دهند به طور غیرمستقیم به میدان‌های مغناطیسی شبکۀ کیهانی نگاهی بیاندازیم.
کاشیاینیشتین به نام «کلاه»
ریاضیدانان یک «کاشیاینیشتین» به نام «کلاه» پیدا کردند که با تصویر آینه‌ای خود یک الگوی بی‌نهایت تکرار نشدنی می‌سازد. همچنین کشف کاشیاینیشتین «خون‌آشام» نیز اعلام شده است که برای ایجاد الگو‌های مشابه، نیازی به تصویر آینه‌ای خود ندارد.
ساخت ذرات اکسیژن ۲۸
فیزیکدانان در یک شتاب‌دهندۀ ذرات، اکسیژن-۲۸ را ساختند که یک عنصر فوق سنگین است. البته این عنصر به دلیل آنکه پوستۀ بیرونی آن از پروتون‌ها و نوترون‌ها ساخته شده، علی‌رغم انتظارات دانشمندان، پایدار نماند و تقریباً بلافاصله تجزیه شد.
جداسازی و رمزگشایی آر‌ان‌اِی
دانشمندان برای اولین بار آر‌ان‌اِی (RNA) یک موجود منقرض شده را جدا و رمزگشایی کردند. پژوهشگران امیدوارند که بتوانند با این روش راهی برای بازگرداندن ببر تاسمانی به زندگی بیابند. ببر تاسمانی در سال ۱۹۳۶ منقرض شد.
نجات از انجماد
محققان نشان داده‌اند که می‌توان مرجان‌های بالغ را منجمد و سپس احیا کرد. بدین ترتیب امید می‌رود که بتوان از این روش برای انجماد مرجان‌ها در طبیعت و حفاظت از آنها استفاده کرد.
نقشۀ جدیدی از کهکشان راه شیری
دانشمندان توانسته‌اند با استفاده از داده‌های یک آشکارساز در قطب جنوب و هوش مصنوعی از نوترینو‌های (Neutrino) روی بستر کهکشان نقشه‌برداری کنند و بدین ترتیب نقشه جدیدی از کهکشان راه شیری ارائه کنند.
تکمیل پروژۀ پانژنوم
در سال میلادی ۲۰۲۳، پروژۀ پانژنوم (pangenome) تکمیل شد. این پروژه اطلاعات ژنتیکی ۴۷ نفر را به طور کامل فهرست‌بندی کرد تا تنوع ژنتیکی انسان را به تصویر بکشد.
ستارۀ سیاره‌خوار
در سال ۲۰۲۳، ستاره‌شناسان ستاره‌ای شبیه به خورشید را مشاهده کردند که سیاره‌ای با جرمی حدود ۱۰ برابر مشتری را می‌بلعید. نشانۀ این رویداد درخشان‌تر شدن ستاره و انتشار گاز از آن بود. در ابتدا تصور می‌شد که سیاره در این محیط گازی غرق شده باشد، اما انرژی آزاد‌شده نشان از آن دارد که سیاره در این فرایند مصرف شده است.
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: فناوری علم سیاره امواج ضربه ای شبکۀ کیهانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۵۱۵۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تازه‌ترین شواهد از وجود سیاره X در لبه تاریک منظومه شمسی
گروهی از دانشمندان سیاره‌شناس از کالتک (مؤسسه فناوری کالیفرنیا)، دانشگاه کوت د-ازور و مؤسسه تحقیقات ساوت‌وست شواهد جدیدی را مبنی بر وجود سیاره نهم گزارش کرده‌اند. آنها مقاله خود را روی سرور preprint arXiv منتشر کرده‌اند و این مقاله برای انتشار در «آستروفیزیکال ژورنال لترز» پذیرفته شده است.
به گزارش خبرآنلاین، سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۴) بود که دو اخترشناس کلتک، چندین جرم کمربند کایپر (کویی‌پر) را در خارج از مدار نپتون، در نزدیکی لبه منظومه شمسی پیدا کردند که به نظر می‌رسید در جهت‌گیری تقریبا نزدیکی نسبت به خورشید واقع شده‌اند. دانشمندان دلیل این انباشتگی را کشش گرانشی سیاره‌ای ناشناخته پیشنهاد دادند؛ سیاره‌ای که بعداً سیاره نهم نام گرفت. این سیاره پیشنهادی حدود ۶ برابر زمین سنگینی دارد و فاصله‌اش از خورشید می‌تواند بین ۳۵۰ تا ۶۰۰ برابر دورتر از فاصله زمین تا خورشید باشد.
البته داستان سیاره نهم هم داستان جالبی است. از زمان کشف سیاره کوتوله پلوتو در اوایل قرن بیستم تا سال ۲۰۰۶ (۱۳۸۵) که پلوتو هنوز جزء سیارات منظومه شمسی دسته‌بندی می‌شد، اخترشناسان به دنبال سیاره دهم بودند و آن را سیاره X می‌نامیدند.
طی سه دهه اخیر و با یافتن تعداد بیشتری از اجرام کمربند کایپر و فرانپتونی‌ها (TNOها)، شواهد آماری ضدونقیضی از وجود سیاره نهم ارائه شده است. برخی تحلیل‌ها، توزیع اجرام یافت‌شده را به نفع وجود سیاره نهم تفسیر می‌کنند و برخی دیگر، کفه ترازو را به نفع نبود این سیاره تغییر می‌دهند. مقاله جدید به نفع وجود سیاره نهم است.
پژوهشگران در تحقیق خود به ردیابی حرکت‌های اجرام بلنددوره‌ای پرداختند که از مدار نپتون می‌گذرند و در طول سفر خود، حرکت‌های نامنظمی نشان می‌دهند. آنها از این مشاهدات برای ایجاد چند شبیه‌سازی کامپیوتری استفاده کردند که هرکدام، سناریوهای متفاوتی را به تصویر می‌کشند.
دانشمندان علاوه بر تصحیح اثر کشش گرانشی سیارات بزرگ منظومه شمسی بخصوص نپتون، داده‌های جزرومد کهکشانی را نیز به شبیه‌سازی اضافه کردند. جزرومد کهکشانی عبارت است از ترکیب نیروهای گرانشی اجرام راه‌شیری که در ورای مرزهای منظومه شمسی واقع شده‌اند.
شبیه‌سازی‌ها نشان داد که قابل‌قبول‌ترین توضیح برای رفتار اجرام فرانپتونی، تداخل جاذبه گرانشی از سیاره بزرگ دوردست است. متأسفانه شبیه‌سازی‌ها از آن نوع نبود که به تیم تحقیقاتی اجازه دهد مکان سیاره را نیز تعیین کند.
شرح عکس: مقایسه توزیع‌های مداری از شبیه‌سازی‌های حرکت nجسم شامل سیاره نهم ( P۹، چپ) و بدون آن (راست). هر دو پنل، فاصله حضیض (کمترین فاصله تا خورشید) را در برابر نیم‌محور اصلی ردپای مداری فرانپتونی‌های شبیه‌سازی‌شده با زاویه تمایل مداری کمتر از ۴۰ درجه (i
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت